gün be gün büyürdü.
gözler, sözlere akar,
çağlardı ezcümle kalbin dilleri.
mevhumu yiter dünyanın
kent susar kaldırımlar izlerdi
heyhat!
ne sevdalar yutmuş ki çıkmazlar,
üstüne gölgesi inmiş
lekesiz gönüle
a/ş/k'tan karalar sinmiş.
sustu hasılı ezgiler
küstü tüm nameler
döş yandı, hara kandı.
sustu dil, küstü el,
yazamadı....
bir cümle daha düşse
benden sana
tüm mısralar isyana kalkardı.
yazmadım..
kalem kırıldı..
kursağımda kalan o son söz de
boğulmuştun sen leyli...⚘
....özlem/
ağustos/yedi
Özlem ÇayKayıt Tarihi : 7.8.2024 01:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!