Bitengeç Şiiri - Ali Altın

Döküldü yeryüzüne açık kalmış bir dilek kapısından
Yaprak dökmüş bir ağaca ilmek ilmek asılmış çaputların her bir düğümü
Tüm rengini gökyüzüne bırakmış kandillerden boz bulanık bir duman
Sıratın köprüsünden geçememiş bir masal
Kerevetine başkaları çıkmış,
Erilmemiş bir murâdın başına
Üç elma...

Uzadı bir kadının uzun siyah saçları
Kıyısından puslu, kasvetli gökyüzünün ardına
Uzandı adam sarmaşık saçların üzerinde
Nefesi düğüm düğüm
Gözleri kanayan bir yara
Sözleri sığ bir liman
Yüreğinde yeşerttiği bir deli orman
Üfledi İsrafil'in suruna
Üç defa...

Ne tek bir ağaç kalsın istedi göğsünde yeşile çalan
Ne sözlerin gök mavi limanında bir damla su
Ne zafer kazanmış heybetli bir ordu
Ne de yorgun, yıkık bir savaşçının döneceği harabe yurdu..

Döküldü yeryüzüne vedalar
Herkesin kıyameti kendine koptu önce apansız
Kapandı kapısı tüm dileklerin
Kandilleri söndü tüm duaların, göğün ve yerin
Cellat oldu sildi herşeyi zaman
Mavi yeşil bir atlastan

Bir fırtına indi sonra gökten yere mahşeri
Yeniden şişti ömrün yelkenleri
Yeni hayatlar virane limanlardan çapa aldı
Ayrıldı umudun yolları
Yeni bedenleri yeni ruhlar sardı

Aylar yılları,
Yıllar ayları çaldı
Issız caddelerinde şehirlerin
Yalnızca hatıra tozları kaldı..

12.04.2014
Mersin