Bitanecik anneme Şiiri - Demet Akkoyun

Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
Rüzgarların en ferahlatıcısı sendne esiyor
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim
Senden kopardım çiçeklerin en kopmazını
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm annem
Desem ki sen benim için
Hava kadar lazım
Ekmek kadar ihtiyaç
Su gibi aziz bir şeysin
Nimetsin nimettensin
Desem ki
İnan bana annem inan
Yüreğimde mutluluk bahçemde gülüm
Ben sende yaşıyorum
Sen bende hüküm sürmektesin
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini
Rüzgarlarla nehirlerle kuşlarla beraber
Günlerden sonra birgün
Şayet sesimi farkedemezsen
Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden
Bilki ölmüşüm senin uğruna annem
Ve yine üzülme annem
Kabirde kuşlarla öğrenirim yine güzelliğini
Ve neden sonra tekrar duyduğun gün sesimi
Unutmaki senin özlemini çektiğim gündür
Göklerde seni arıyorum meleklerle
Ve yine bir gerçek buldum annem
Melekler kadar eşsiz güzelliğini farkettim ben
Bitanecik annem melek gibi yüreğini
O bana kızın değişini
Özledim annem seni çok özledim...