Bit Pazarı Şiiri - Ümit Seyhan

sen beni kanatlarımdan vursanda
yine de aynı değil seninle gökyüzüm
akşamın gözlerinde ki kızıllık gibi
ince kıyılmış acılardan
akıp giden bir vakitti benim öyküm

ezbere kaçtığım doğruydu
doğruydu duymak istediklerine susuşum
kin güttüm
hasım oldum
sildim aynalardan silüetimi
rüzgarlara beşik
kimsesiz bir gölgenin
gördün mü sen söyle
ateş karası gülüşünü

sana çok yorgunum
başım ağrıdan çatlıyor
kırık yanımdan sızıyor karanlık
üzerime biraz ay ışığı dök demedim mi
gidersem seni bırakmam
deniz tutar, hava boğar,
bahar çalar ümitlerini
gözlerin antik şehirler gibi
ekşi yosun kokar demedim mi.

içine saklandığın ne varsa
düşmüş ki bit pazarına
gelen geçen dağıtmış
ellerin bir yere gülüşün bir yere düşmüş
Üşümüşsün belli ki ıssız bir kovukta
Söyle şimdi söyle
Kimin umurunda