Bisiklet Şiiri - İsmail Güçtaş

Kızıma bir çırpıda alıverdiğim,
Bisan marka...
Ve en sevdiği mor renkteki bisikleti,
Eski evimizin ardiyesinde,
Âtıl bir vaziyette gördüğümde,
Bir minik serçe havalandı gözlerimden.

Bir kaç tur atabilmek için,
Göbekten frenli,
Pinokyo marka köhne bisikletiyle,
Sınıf arkadaşım Nahit'in,
Tamirhane çıraklığından kazandığım,
Bir haftalık yevmiyemi,
Yağlı,kir pas içinde,
Titreyen ellerimle,
Hiç düşünmeden, nasıl verdiğimi...
Hatırladım, yıllar sonra şimdi...

Hâlâ durmaktadır bir yerlerde,
Çocukluğumda,
Eski püskü de olsa,
Bir bisikletimin olmayaşının izleri...

Hey gidi ardiye köşelerinde,
Kızımın unuttuğu bisiklet!
Ya sen çocukluğumda olmalıydın,
Bir çocuk olmalıydım!
Ya da ben, şimdi...

Yuvalanır mıydı o zaman,
Göz bebeklerimde,
Hayallerim ve umutlarımla beslenen,
O minik serçe?