Birşeyler olsun,nasıl olur bilemem,

Mar,23/04

Birşeyler olsun,nasıl olur bilemem,
Ama bit istiyorum artık bende.
Gözyaşlarımla ak,
Terimle arınsın hücrelerim,
Uykularımda sağalayım,
Ve bir sabah,
Bir tık sesiyle uyanayım,
Ki birde bakayım özgürüm,
Kopmuş o tel.
Ve işte o sabah,
Uyanır uyanmaz,ilk kez,
Seni hatırlamayayım!
Ve o sabah ilk kez,
Özgür olsun ruhum,
Beynim,
Yüreğim.
Hücrelerim sana değil,bana ait olsun,
Ve ben,Ben’i düşüneyim Sen’den çok.
Anılar,yalnızca zaman zaman hatırlansın,
Acıtmasın,
Belki biraz hüzünlendirsin,
Bazen gülümsetsin,
“Ah be bitanem nerelerdesin”
Ya da
“Eşek”
Dedirtsin,
Ama ara-ara gelsin.
Dayanırım...
Bilirim ki,hiçbir sayfa yaşanmamış sayılamaz;
Ahmed Arif’i birlikte okumamız,
Bilirim,unutulmaz,
Unutmak da istemem zaten.
Tek istediğim,
Bit artık,
Tık sesi gelsin,
Kopsun o tel,
Ve acıtmasın artık yüreğimi anılar,
O yeter.
Yeter ki,ben “Ben” olayım artık,
Ben, bana ait!