Dal budak vermemiş bir cılız köktüm
Kökümü topraktan çıkardım söktüm
Şeyda bülbül gibi ne diller döktüm
Kimseye diyecek sözüm kalmadı.
Bu ne biçim zindan,ne biçim hapis
Her tarafı izbe, her tarafı pis
Duvarlarda leke, tavanlarda is
Mazgal pencerede gözüm kalmadı.
Düşmanımla bile dostça görüştüm
Rızkımı açıkla, açla bölüştüm
Sonra, bir bilinmez denkleme düştüm
Uğraştım, pes ettim çözüm kalmadı.
Hor görmedim kimseleri horlandım
Efkar bastı kaçamadım, darlandım
Hem maddede hem manada zorlandım
Yitirdim kendimi özüm kalmadı.
Cüceyle cüceydim, devlerle devdim
Bir zamanlar bende ateş alevdim
Ve sonra zalimin zulmünü sevdim
Yandım küle döndüm, közüm kalmadı.
Kayıt Tarihi : 18.4.2006 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!