Güvercinler ki;
Adresleri bellidir
Camiler birer yetimhanedir
Herbirinin bir sevisi vardır kalabalıklar içinde
Güvercinler ki;
Cami önlerinin öksüzleridir
Bu gün cumartesi
Buluşmanın ertesi
Güzel olur bu günün neşesi
Kışı da, güneşi de
Bu gün cumartesi
Anlamları al sözleri bırak özü kalsın yalnızca
Ve yaklaştıkça uzaklaşan iki insan silueti belirsizliği izdüşümünden
Mazisini kaybetmiş hatıraları kaydedilmemişçesine bir unutuluş
En derin sinsice bellek arayışı ve ardından hatırlamayışın umutsuzluğu
Beklentileri kayıp hiçliklerin mahcubiyeti masum bir iz gibi
Aldanışta bir yaradılıştır doğruya en yakını ve en zıttı
Bir içsin bende, içten gelen
Canım, canım dedirten
Kendini bana benimseten
Canım, canım benim
_20-04-2006_
yalın yaşanır yalnızlıklar
bir bulut sürüsünün karartısında
uğuldar ıssız ıslıklar
bir şarkı çağırmak ister yalnızlığa
yalın ayak gider
Susmak konuşmaktan ötedir
Sözler gözlerde belirir
Öyle derindir ki
Sonsuz sandığın
Kainatta kara bir deliktir
Sudaki gölgem hercai ama renkli
Yerdeki gölgem ise karanlık ama sadık
Ben istemedikçe inadına bekleyen
Var olma sebebi ben olan
Işığıma göre etrafımda dönen
Güz yapraklarıyla düştü serçenin kanatları
Gazellere karıştı
Süpürüldü çöpçünün küreğine
Son kez rüzgar kaldırdı kanatlarını
Serçe duymasada artık şarkılarını
Rüzgar fısıldayacak daha başkalarını
Hep yağmurda mı çıkarsın karşıma?
Yada ardından gözyaşlarımı gizlemek için mi yağar bu yağmur?
sabahın erken vakti değil belki erteliyorum uyanışlarımı biraz daha geciktiriyorum ama nafile içimdeki mutsuzluk kargalardan bile önce uyanmış!
yağmur damlaları içimde çisildeyen göz yaşlarımdı sanki öylesine dingin yavaştan acelesi yoktu belli yağmurun akşam misafiri gibi oturan içime yatıya kalmış hali!
sessiz gözyaşlarım niye kime belkide inanmak istemediğime sadece üşüyorum soğuk kışlığım yine üstümde
ben sadece ıssızlaşıyorum yalıtılmış bir hayattan uyanıyorum sığımdığım uykumdan ve yine yalnızlığa uyanıyorum
yalnızlığa yatıp. yalnızlığa uyanıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!