Birsen Erkan Şiirleri - Şair Birsen Erkan

Sen yokken ben sensiz yaşamayı öğrendim...
Bir olmayı... Kendim olmayı öğrendim...
Acılarımla yaşamayı öğrendim.
Oysa beni daha fazla acıttın Sen.
Bana ağlamayı reva gördün.
Seni seviyorum dedin demesine

Uzak yollardan gelip de bir gün
Çok susadım bir damla su diyeceksin
Çok geç
Susuzluğunu gideren
Bu pınar kurudu artık
Suyu başka pınarlarda ara.

Kuru bir yaprak gibi
Savrulurken ordan oraya
Arada sırada
Yakaladığımı sandım
Mutluluğu
Sonrası hep ayrılık

*BİLMEDİN

Ellerinden tutup seni çok sevdiğimi
Sarılarak Söylemek isterdim sana
Dağlara denizlere ağaçlara kuşlara
Çayırlara çimenlere haykırmak isterdim.

GİT HAYÂLLERİNE


Hû deyi bir nefesle gelsem, tutsam ellerinden

Isıtabilir miyim ellerini, yol olur muyum umuduna

-Suskun ve gururlu bir aci içinde ayrildilar
Bazen ve ancak düşte gördüler sevgiliyi
Öldüler
Sonunda mezar ötesinde bulustular
Fakat oradada tanimadilar birbirlerini..

Yokluğun;

Kör bir bıçak gibiydi,
Doğrardı yüreğimi,
Acıtarak derin…

Seni sevdiğimi söylemiyorsam
İçimde saklıyorsam duygularımı
Aşkımı gözyaşı yapmışsam
İnan ki gürürumdandır.

Kanayan yaraysan kalbimde

MAVİ KUŞ

Buldum seni mutluluğun efsane mavi kuşu.
Hem de iki gün üst üste gördüm seni uçarken.
Güneşin gümüş rengi ışığı nasıl da parlıyordu kanatlarında.
Uçuşan sonbahar yapraklarıyla yarışırken.

Buradan gitmek istiyorum
Üzülerek de olsa uzaklaşmak
senden, sevginden
gerçeklerden, her şeyden
kaçıp gitmek istiyorum.