Yolunu gözledim arafta kaldım
Kokunu özledim yanına geldim
Bu aşkın uğruna ne canlar aldım
Adım attığın yer cennettir bana.
Seni aramaktan kaç kere öldüm
Uzunca bir mavi yolculukta
Uzaklarda hala uzaklarda
Deniz rüzgarını üflüyor sert
Sanki artık git der gibi
Göndermiyor dalgasını ki yüzebilsin
Ufacık tekne hakikati ne bilsin.
Kalem tutan eller destan yazsa
Kahpe ızdırabı eller çekse
Yanan gönlüme buzdan su serpse
Ne dostlar söndürür bu yangını
Ne de dost bildiklerim
Daralan ruhumdur köhneleşen bedenim
Dön, bir bak istiyorum
Etrafında saklıysa mutluluğun
Gülüşünde gizlidir belki beklediğin
Kaçıp gitmek deva değildir ki
Dilimi düğümlesen, sussan ne fayda
Beynimi kemirip durdukça hayalin.
Sen gülüyorsun ya
Neşen açığa çıkarıyor güzelliğini.
Ellerin selam veriyor bana.
Kalbin yanıbaşımda oturuyor.
Ama gözlerin burada değil
Başka alemlere bakıyor.
Açtı yeniden bahar gülleri
Umutsuz gonüllere yine hazan akşamı
Kırlangıç cıvıltısı
Çağlayan gürültüsü
Kimine cennet bahçesi
Kimine hasretin üzüntüsü
Hele bir gülünce sen
Etrafa saçılır güzelliğin
Dikilse karşına Azrail
Ölümü unutturur gamzelerin
Narin, ürkek bakışların
Eritir buzdan sıradağları
Ürkek bir kuş gibi masum
Bakışını kaçıran bir genç kız misali
Kaçarken ki o gizemi
Sesinde rahatlatan sakinliği
Şeksiz şüphesiz saf güzelliği
Yürüyüşü, kalem tutuşu
Süzülen her damla gözlerimden
Kaderimden bir gün çalıverir
Ve geri getirmez asla güzel günleri
Birdenbire, ansızın, apaçık
Geliverir.
Her gün görsem de seni
Dökülmese de kelimeler ağzından
Bakışlarını da kaçırsan
Yokmuşum gibi de davransan
Gizleyemedin gülüşlerini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!