Birlikte Yanacağız Şiiri - Ali Osman Yılmaz

İsyanımı duyanlar,
Yeter artık,hatırım için,
Ya da Allah Aşkına,
Bırak isyan etmeyi,
İsyanın ölüme,
Ne faydası var?
Bekle,güneş tepeden,
Sana da doğar bir gün,
Diyorlar da / Duramıyorum ki,
İsyan etmeden yaşayamıyorum,

Yıllar sonra sevda bahçesinde,
Sevda çiçeği olup açmışken,
Bir güzel dalımdan kopardı beni,
Başına taç edip takacak diye,
Sevinçle beklerken,
Nasıl razı olurum?
Yerlere atılmaya,
Kuruyup solmayı,
Ayaklar altına sürünmeyi,
Nazenin güzelin eline,
Dikenim bile batmadı,halbuki,
Sorarım taç etmeyecektin,
Neden boynumdan kopardın beni?
Yerlerde sürünmeye mahkum,
Naçar bıraktın beni?
İsyanım ondandır dostlar.

Ama olsun;
Yinede teselli bulurum,
Kendi karanlığımda,
Yalnızlığımın sessizliğinde,
Derim kendi kendime;
Tek tesellim,
Cehennemde aynı kazana,
Odun olacağız birlikte,
Yine kavuşacağım ‘O’na
‘O’Aşka ihanetten,
Ben ‘O’na aşık olmaktan,
Buluşacağız cehennemde,
Ve birlikte yanacağız,
Yan yana mesut bir şekilde.