Ya biri sana dokunur, ya da sen dokunacaksın belki de,
ince nağmelerden can soluğu yayılırken ötelere, sesler
dokunmak olur, akar iklimlere, bir hassas yapıda toplanır,
çekirdeği kurar emince, gel uykuların taştığı yerde an olan, kim bakışında üremiş, uzan, gül deren yakınlığın
elinde başlayan, söner görülmeyende, ama, görebilirsin,
dokun sesle yükselen yüze. Aynı sarmaşık, varlığına dolaşık, bütün katmanlarda görünür, o dokunduğun sesle.
Kayıt Tarihi : 23.4.2023 04:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Oflazoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/04/23/birisi-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!