Birinin Oyunu Diğerinin Gerçeği

Kadın, erkekle bir kavşakta karşılaştı. bakıştılar, koklaştılar, sırnaştılar sonra... Kadına sorsalar, kavşağın adını, karşılaştığı zamanı ve o günü hiç unutmadığını söyleyecek. Erkeğe sorsalar, hatırlamadığını söyleyecek.
Bir kavşakta karşılaştılar. Kadın, erkeği iki memesinin arasında saklamak istedi. Üşümeyecek, görünmeyecek ve kalbinin atışlarını hissedecekti.
Erkek, kadını dev ekran tv'sinin üstüne koyup, yeni rolüne uyacak yüzünü giyindi ve oyuna başladı.
Birinde oyun olan, diğerinde gerçeğin romantik sancısıymış!
Kadın, ona, sözcüklerinin kanıyla doldurduğu kaseleri, aşka olan inancının kalbine damlattığı vahiylerden derlediği ayetleri ve memleketinin dağlarını ve dünlerini ve yaylalarını ve masallarını sundu..
Erkek, ona, yüzünün aynada ve oyunda yansıyan katılığını/yumuşaklığını, kaosunun renklerini, yollarının uçurumlarını, kendisi olan ama hep başkalarıymış gibi göstermeye çalıştığı kahramanlarını sundu.
Birinin oyun sandığı, diğerinin memeleri arasında, fitili ateşe verilmiş bir dinamitmiş.
Kadın, yalındı.
Erkek, kalın..
Kadın, siyahtı, aktı, aldı, maviydi...
Erkek, gri..
Kadın, erkeğin göğüne kuşlar saldı. turnalar. kırlangıçlar, leylekler,..
Erkek, göçmendi ama göç mevsiminden nefret ederdi..
Kadın, daha da ileri gitti. onu, memelerinden aşağı itti.
Erkek, kızıl saçlar üzerine şiir okumak istediğini söyledi.
Kadın, kızdı.
Erkek, içti, içti sızdı.
Kadın, suçladı.
Erkek, lanetledi.
Kadın, gitmedi. direndi. sevdi.
Erkek, baştan aşağı toza bulandı. yüzündeki yüzü sildi. utandı.
Onlar, gökten düşecek elmaları olmadığı için, bir masalı bir sona erdirememenin kekre sızısında, ne dost olabildiler ne de sevgili..
Birinde oyun olan diğerinde de oyuna dönüşmüştü...