Birini Tanıdım Şiiri - Erhan Turan

Birini tanıdım yakın zamanda,
Bundan birkaç zaman önce.
Birini tanıdım bir uçurumdan düşer gibi,
Ansızın hayatımın tam ortasına düşen...
Hani derler ya damdan düşer gibi,
Belki tam da öyle bir şey...
Hem de bütün hayatıma dam olan,
Beni çepeçevre saran,
Bana ışık, güneş, aydınlık olan biri...
Birini tanıdım yakın zamanda,
Hem de boğulmak üzere olduğum bir anımda,
Şimdi nasıl tarif etsem onu?
Dünyadaki en güzel şeyleri anımsatan biri,
Mesela güneşi, yıldızları, dolunayı...
Hatta ve hatta baharda açan papatyaları,
Ama bunların hepsinin onu tarif etmeye yetersiz kaldığı biri...
Biri var işte, onun, bunun, şunun gibi olamayan,
Hayatıma merkez olan,
Uzak diyarlardan gelip, mesafeleri yakınlaştıran,
Geldiği gibi hayatıma hükümdar olan,
Hiçbir anlama sığdıramadığım,
Hiçbir kelimede anlamını bulamadığım...
Ve hiçbir cümlede tarif edemediğim,
Tarifsizliklerimde beni boğan biri...

“Çık git hayatımdan!” diye bağırdığım,
Ama, “Ne olur gitme...” diye duyulan,
Kalbimle beynimin savaşına sebep olan,
Bu savaştan galip çıkmayacağımı açık açık anlatan,
Her yenilgisini peşinen kabul ettiğim,
Her yenilgisine peşinen razı olduğum biri...
Ey uzak diyarların hükümdarlığını yapan,
Ya gel benim de kalbimin hükümdarı ol,
Cümle âlem destan görsün...
Ya git sensizliğinde kayboluşuma şahit ol,
Cümle âlem matem tutsun...
Ya kal bütün kalışlar kıskansın bizi,
Ya git bütün gidişler ağlasın bize!
Ne olur, hayatımdan çık(ma)!
Ne olur hayatımda kal(ma)...