Birini Arayan Biri Şiiri - Dinmez Er

Derin bir uykunun içindeydi kent,
Uyku kaçağı biri dolaşıyordu, sokak,
Cadde, sahil, park, bahçe seçmeden,
Ayaklarında sızı, dilinde sülfat tadı,
Yıldızlara soruyordu gökte birini,
Nerdedir, ne yapar, ne arar!
Sır vermedi, ses vermedi,
Ne yıldızlar, gökler ve deniz
Döndü çaresiz kendine sordu içine,
Konuştu öyle uzun, uzun konuştu,
Altı dokuzluk bir resim ilişti gözüne,
Gençten biri kaşı gözü, bakışı, duruşu,
Bildik birine benzeyen biriydi bu…
Yüzü benim yüzüm, çıkar bir yol arar gibi,
Bana ait çizgilerdi bunlar, içimi gösteren,
Yüreğimin aynası şekiller, eğriler,
Yani o biri dediğin bendim, BEN!
Kanlı, canlı anlı şanlı şair,
Ellerimden tuttu yürüdük gecenin içine,
Geceyi budayıp güne ekleme zamanı,
Altın ışıklarla aydınlık şiirler artık yazılmalı.

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2021. 8. 25 /