Birine , defalarca inanmam mı acaba en büyük hatam diye düşünüyorum…
Ya siz…
Biri size inanıyor diye yaptıklarınız ona revamı ?
Yada sizi çok seviyor diye , benden gidemez mi sanıyorsunuz ?
Yoksa sevenin ,sevilene kıyması âdettenmidir?
Nedir bizi bu kadar yalnızlığa iten…
Sahi , neden bu kadar acımasız insan..
Sevmek , sevilmek , bağlanmak varken…
Neden kopmak için bunca mücadele ?
En acısıda , inceldiği yerden kopamaması sanırım…
Kopamadıkça daha çok kanatması…
Kor olup yanarken , dumanının tütememesi gibi..
İçin için , azar azar , ruhun bedenden ayrılması gibi…
Kayıt Tarihi : 13.1.2024 18:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!