Birileri Kandırmış Şiiri - Mucize Şiirler

BİRİLERİ KANDIRMIŞ

Birileri kandırmış, gitmişler kanına,
Bırakıp gittiler beni,
Ne iz kaldı ne ses,
Sadece boş sokaklarda yankılanan
Unutulmuş bir şarkının kederi.

Birileri kandırmış, sözleriyle değil,
Bakışlarıyla, suskunluklarıyla.
Dost dediklerim düş oldu,
Sevda dediklerim taş oldu,
Yolumun üstünde dikenler bıraktılar.

Beni ben yapan ne varsa,
Çekip almışlar içimden gizlice.
Küçük bir çocuk gibi kaldım
Elinde kırık oyuncakla,
Oynamak istiyor ama oynayamıyor.

Birileri kandırmış,
“Yanındayım” diyenler en önce gitmiş,
“Canım” diyenler ilk hançeri vurmuş,
“Hiç bırakmam” diyenler,
En karanlık anda yok olmuş.

Kanıma işlemiş yalanları,
Damarlarımda ağır bir zehir gibi dolaşıyor.
Her nefeste hatırlıyorum,
Her adımda yeniden yanılıyorum.

Ama bilsinler;
Bir gün gelir, bu yürek küllerinden doğar.
Kandıranların adı unutulur,
Kandırılanın gözyaşı yıldız olur.

Beni bırakıp gidenler,
Bir gün kendi yalnızlıklarında boğulacak.
Ben ise yeniden doğrulacağım,
Çünkü ben düşsem de,
Kalbim ayağa kalkmayı bilir.

Birileri kandırmış, gitmişler kanına,
Ama unutmasınlar;
Karanlığın en koyu anında bile
Güneş doğmaya mecbur kalır.

Söz: Mucize