Birileri Kan Kusarken … Şiiri - Aydın Gürz

Med-cezirlerin girdabından kurtulup yeniden bakmak için hayata diyorum. Gölgelenmiş düşlerimin atlasında yürürken, ayağımı çarptığım bir taştan esinlendiğimi anlatmak istiyorum. Bunun için bir ilan veriyorum yüreğime ve yüreği sevgi dolu olan canlara…

Umut ettiklerimin listesini çıkardım dün gece ilki neydi? Halkların kardeşliği hakların eşitliği. Yani ayrım yoktu. Yani kardeş olacaktık. Yani riya girmeyecekti aramıza. Yani eşitliğin denge noktasını kuracaktık. Yani yüz çevirmeyecektik kapımıza kadar gelen vicdan hasretine.

Ve daha sonra nedendir bilinmez aklıma zamansız bir sual takıldı. Birileri hala kan kusarken… diye başlayan ve virgüllerle birbirine bağlanan zincir halkası aldanmışlıklar. Bir nevi yarım kalmışlıklar. At gözlüğünü çıkaramayan sabit fikirler. Bakış açısında objektifliği yakalayamayan yitik serüvenciler. Kısacası yılanın kuyruk sancısı, dostunun evlat acısı.

Ama umut etmek, düşlemek, rüyalarını süslemek fakirin ekmeğiydi. Bende kurdum ütopik masalımı; hem de olmaz bu sevda diyenlere inat.Lafla peynir gemisi yürütmeye çalışanlara inat. Bırakıp kaçmaya cesaret edeplere inat.Ve beni benden eden ulu orta vazgeç sevdasına inat.

Bir deli çıkıp ^^ böyle insanlar varken gel de yaşa ^^diye nara atarken. Diktim masumiyet gülümün fidanını ve hala birileri kan kusarken …