Birileri Şiiri - Himmet Çokal

Bir kadının gözlerinde sonbahar telaşı,
Hüzünsüz bir kara kedi geçiyor sokaktan.
Ellerinle yeşerttiğin ağaçlar,
Sararmaya yüz tutmuş şimdilerde.
Bir vatan türküsü tutturmuş dudaklarım.
Ağzımda son dal, tembel bir sigara;
Vakitsiz batıyor burada akşamlar.
Ve anlamsız doğuyor her sabah.
Kavak yelleri esmez olmuş başımda.
Vakit daha erken ama yaşlandım mı ne?
Sevmeleri hiç beceremiyorum bugünlerde.
Kara bulutlar dolanıyor şehrimin üstünde.
Hüsranlar yağıyor korunmasız yüreğime.
Yüreğim teslim olmuşken çoktan,
Şehrim hala savaşıyor.
Bizden birileri oluyor her hikayemin kahramanı.
Mesela bir arkadaşım var, adı Adem.
Çok seviyor bir kızı, gözlerinden belli.
Bir de Sezai var, az buçuk Karadenizli.
Ve bir de birileri var, birileri...
Sonbahar telaşına kapılmış:
Yaşayan birileri,
Hasret çeken birileri...