Bir iki satır yazamayabilirim bu gece.
Uzak bir düş gibi gökyüzü de, deniz de.
Bir zaman dokunduğum her şey şiir oluyordu
veya bana öyle geliyordu, iyi geliyordu…
Dokunmadığım bir çok şeyi fark etmek,
bunların aslında ne kadar çok bana ait olduğunu fark etmek
ne demek anlıyor musun?
Şiir orada tükeniyor veya tıkanıyor ya da yeni başlıyor işte.
Biliyorum anlatamıyorum, çünkü ağlayamıyorum da
ağlamak istediğim halde…
Sanmaktan ibaret çoğu hayat, yani bana, bize göre
ve hayattan kaçamazsın bir gün,
bir köşe başından sapamazsın
artık yalnızlığına,
göz göre göre,
birilerini bile bile…
Yazsam ne yazmasam ne?
Beyaz bir tahtaya, beyaz bir tebeşirle,
havaya, suya gözlerimle,
yüreğimle,
yaşarım seni şiir…
Kayıt Tarihi : 11.12.2010 01:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!