İçin için birikiyorum.
Dolup dolup taşsam da
Taştığım her damladan
Usulca ve sessiz,
Tesbih tanelerinin sabrıyla
Birikiyorum.
Bir derviş nasıl öfkelenmez,
Sabrederse
Ruhuna acı veren kan kırmızı yaralara,
O misal sabrediyorum.
Sırf, gözyaşımda birikeyim diye...
Artık faydası yok kurtulmak için kaçmanın
Ruhumda derin yaralar açmanın
Tek bir yolu var;
O da boşa akıp gitmek.
O yüzden köşe bucak birikiyorum.
Damla damla birikiyorum.
Gözü yaşlı mırıldanan bir dua gibi
İçten ve katıksız...
Varsın yavaş olsun.
Ne de olsa doğuştan mazlumuz,
Öyle kalmaya da mahkum...
Gözyaşımız, acımız
Ruhlarımızı delip geçen sıkıntımız
Özümüzde var bizim.
Ezelden ebede mazlumuz...
Yine de ufak ufak birikmeli
Zalimi yenmek için...
Yeri gelince patlayacağız.
Şimdi, yavaş yavaş
Birikiyoruz.
Kayıt Tarihi : 8.3.2007 17:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!