ufacık
bir mola istiyorum hayat,
ne olur çok görme...
küçük,
hem de çok küçük
bir dileğim var
ne olur geri çevirme.
bak gözlerimi kapatıyorum
hadi, söz ver bana
ışıklarını söndüreceğine dair.
öyle bakma yüzüme,
belki utanırım...
ya da anlatamam...
korkuyorum biri duyar diye !!
yoruldum insanlardan,
yorgunum acıları yaşamaktan
anla işte !!
nerden başlasam ki,
öyle derin çizikler bıraktılar ki
her kesik, bıçak yarası gibi...
kapandı desem yalan olur,
hala dün gibi acısı.
bazen avazım çıktığı kadar
ölmek istiyorum,
sonra içime atıyorum öfkemi
kimse incinmesin diye...
ve yaşamaktan yüzümü çeviriyorum
her defasında hıçkıra hıçkıra.
kimse beni anlamıyor,
anlamakta istemiyor,
ağzımı açsam
borçlu çıkarım...
bilirim,
herkes kendi derdinde.
şimdi yaşamam için
tek bir sebep söyle hayat
ya da, sen de vur herkes gibi.
(Polat Tek)
25 kasım 2017
sabahın şafağından.
Kayıt Tarihi : 25.12.2017 07:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uykusuz bir gecenin şafağından bu satırlar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!