Dün çok düşündüm şöyle geriye dönüpte baktım.
Ne çok kafama taktığım boş şeyler varmış.
Seni sensiz yaşamaya bile alıştırmışsın beni.
Artık düşünme düşüneceğin bi ben de yok zaten.
Beni. Bizi, seni sen bitirdin sevdiğim.
Bu saatten sonra nerdesin diye hiç sorma.
Çünkü ben nerdeyim ne haldeyim ben bile bilmiyorum.
Adını Hatırlıyorum, bir tek adını.
Arada bi karıştırıyor aklımı.
Sonra gözlerim doluyor, kalbim acıyor.
İçim yanıyor Sevdiğim,, içim yanıyor..
Ne vardı beni anlamayacak kadar.
Herşey ortada değilmiydi.
Dağıtıp yıkacak kadar.
Ne vardı çekip gidecek..
Hani ne olursa olsun gitmeyecektik, bitmeyecektik.
Gerçi giden sen oldun, ben hala senleyim.
Bak aklım sende,, aklım sen.
Kalbim sende,, kalbim sen.
Yani sevdiğim ben hala senleyim
Zamanla unuturmuyum bilmiyorum ama
Sana söz veriyorum seni unuttuğum gün.
Bir daha kimseyi sevmiyeceğim.
Kimsenin kalbimi acıtmasına izin vermiyeceğim.
Bu sana son satırlarım.
Belki birdaha yazamıycam.
Kulak ver dinle.
Dinledikçe.
Belki acırsın, belki ağlarsın.
Kim bilir belki güler geçersin.
Ama sana söz veriyorum.
Birgün seni unutursam.
Birdaha asla kimseyi sevmiycem.
Birdaha kimsenin kalbimi acıtmasına izin vermiycem.
07.02.2022 Saat : 23:20 Pazar
Yazan : Bilal Dülek
Kayıt Tarihi : 22.2.2022 23:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!