Birgün Şiiri - Zeynep Şişkin Küçük

BİRGÜN
Birgün görüşeceğiz elbet
Belki beni hiç hatırlamayacaksın
Elinden tutup çekeceğim
“bak benim işte” diyeceğim.
Belki de sen geleceksin
Tanıtacaksın kendini
Kimbilir belki de
Hayalindeki o mühendis olursun
Beklide hiç
Göreceğiz birgün.

O birgün gelecek
Göreceksin ki her şey aynı kalmıyor
Ben değişeceğim, sende öyle
Gözlerin dolaşacak önce gözlerimde
Baştan ayağa süzeceğiz birbirimizi
“tanıyamadım seni” diyeceksin
Eminim birgün.

O birgün
Beni bir kez daha öldüreceksin
Belki bu sözlerinle
Ama olsun fark etmez.
Biliyorum ki sevenler ölmez.
O gün sen öleceksin
Bir zamanlar sevmeyi bilmediğin için
Şimdiye kadar duymadınsa da
Pişmanlığın sonsuz olacak
İnanki birgün.

O birgün
Şaşkınlığından kalakalacaksın yerinde.
Konuşamayacağız belki.
Ben “hoşça kal” diyecekken,
Sen “gitme” diyeceksin
“biraz daha kal”
Belki sana birkez daha aldanacakken
“hayır” diyeceğim.
Ne kadar karşı koysamda
Gözümden yaşlar tekrar akacak
Mutlaka birgün

Birkaç adım sonra
Ardımdan yükselecek
“dur” diyen sesin
Yaşananlar gelecek gözlerinin önüne
Ve ardından
Aşkın şahidi gözlerin başlayacak konuşmaya
Sen de ağlayacaksın
Çaresiz birgün

O gün
Gururunu yenip söyleyemediğin sevgini
O gözlerin anlatacak.
Kafanı kaldırdığında beni göremeyeceksin.
Bense uzaklaşıp senden
Ufukta bir karınca misali ufalarak
Dönüp sana bakacağım
Yıllardır senden beklediğim
O iki kelimeyi sen,
Ogün bana duyurmak için bağıracaksın
“seni seviyorum” diyerek.
Yıllar önceki ben gibi
Bana sevgini haykıracaksın
Beni mutlaka arayacaksın
Seveceksin birgün.