Birgül Polat1 Şiirleri - Şair Birgül Polat1

hadi koy sevdanın yerine koyabildiğin ne varsa bütün sevgilerin soyu sopu birleşsin aşkın haçlı duruşuna ve kırsın onurunu kör kütük inatçı direnişlerin irtibatı ölümle sınırlı bu safa her sabah sormadı mı zaman küreciklerine Ayna ayna kimdir geceden güzel? sureti cemalinde canfeza öpüşleri şair lügatinde en pahalı sözcük her günü her yarına en uzun doğum sancısında ben varım..zengin kimsesizliğimle bütün yitik talihleri saray mahzeninde saklayan firavun karısı ben... ve nice sonlar saklarım dişlerimin arasında ak göğüs tadında vampir yakınlaşmaların dudak kenarı hatırası sonlar... sen dilersen kurtar kendini uzak dur gözleri terli aynamdan göğü seyre dalmaktan yorgun ve sonunda asi bir canavar iti.. hadi koy benim yerime ne koyabilirsen sana kayıtsız durmak ucuz bir rol sağ elimi uzatırken bakmak istersin aşkını soluma saklayıveririm hak ettin bu gafleti ey fena..hakettin ömrünce bilemiceksin nasıl sevildiğini.. dişiler pazarından davetiye gelmiş sana güle güle bakışları kayıp ebedi genç hem her yaşta genç sevgilim.. ucuz ruhumdan paha biçilmez entarilere koş kısa sevdaların sıyır eteğini ki zaman mührüyle onaylasın en mahrem yerlerin cennete intikalini.. ayna ayna kimdir sonsuzla bağımı koparan bu benden fettan gece...

ben, gözlerimi her açtığımda seni gördüm
sen, gözlerini her kapadığında beni..
nöbetleşe koruduk bu kimliksiz sevdayı..
evet koruduk..
hatta birbirimizden bile yeri geldiğinde..
sen giderken ben sustum..

Ben ne zaman sevmeye kalksam hayatı,masalların üzerine kar yağar.. Padişah kızı hastalanır, çirkinlerin emrine girer aynalar... Kötü ruhlu sadrazamlar mahzene kapatır padişahları Ve prens, oyuncağı olur yedi başlı ejderhaların. Gebetto gibi tutup kendime bi oyuncak yapmaya kalksam Tutar önce bana ihanet eder benim pinokyom.. Ah Rapunzel en çok sana benziyorum ben..hüzünden bi kulenin sessiz şiiri.. Kimsenin umurunda değil sanırdın söylediğin şarkıların Oysa gün gelip sesinin büyüsüne kapılan bir serseri ışık ahh o serseri ışık.....tutunduğum son dal.. inandığım son cümle ve son kez yıkılışı imanımın... ben ne zaman sevmeye kalksam hayatı..olmuyor işte.. devam etmek istemediğim bi şiir gibi..yürümekten çekindiğim bir yol ve sonunda hep aynı pişmanlık..sevilmek Rabbe ulaşmak kadar uzak.. ben ne zaman inanmak istesem..bütün dinlerin üzerine kar yağar imam sırt çevirir öz cemaatine..abdestsiz ölüler sızlatır etini toprağın.. uçkuruna esir bedenler boş ruhlarda sıkışır.. anlamı teke düşer kadınlığın ve erkekliğin..ötesi elma ağacına asılmış bi adem sonra en tenha halinde ruhumun..en vazgeçmiş anında.. ansızn bi gece bi Regaipe yıkılır ruhum..artık sabırdan uzak..teslime hazır karşındayım...çaresizliğim..mahvım..al beni çek kalbimden.. çünkü herşeye rağmen ben ne zaman sana sığınsam birtek senn sen hep varsınn...

ah hiçbir adımda bulamadığım mecnun..
senin hayalin sana leyla etti beni..
güzellik bahçesinin en virane çiçeği
gecenin düşüne kasteden şu sefil cümlelerimle
zevce kılamazsın beni bu muhacir zambağa..
İki kirpiğinin arasında tut bizi

Sabahın beşi, belanın ortasıdır bi aşık için.. oltasını atar geceye hasret ve avlar mültecilerini sevdanın.. yazık ki, hesabı kimseden sorulmicak bu sahipsiz gecenin ve bilinmek bile istenmicek belki de, yangını kim başlattı.. suçu kim üstüne aldı bu cinayetin... sabahın beşi, ölümün yanağıdır bir aşık için.. yaşamayı senden öğrenmiş, çalışkan bir sevda yetiştirmiş kendince.. lakin kusur, bir aşkın mayasına sinince hem de cephesi yok bir savaşın yoktan ölümleri içinde.. seçmiş toprağını..mukadderat... yüreğine en yakın, gözlerine en uzak yerde.. sabahın beşi, hayatın toplamıdır bir aşık için.. ve topladığı herşeyi seninle çarpacaktır sonunda bundan dolayıdır sana ait herşeye gözlerimin dalışı... uzaktan ve sessiz, ruhumun hiç varolmamış gibi yapışı.. sabahın beşi, neden var olduğunu bilmeyen zamandır bir aşık için.. kimi eskitecek kime bahşedecektir yeni başlangıçları aşkın öteki kapısında bir özgürlük yok bana öyle de firarım..böyle de mahkum.. başlangıçlara çoktaan gecikmiş.. çekmiş yakarışlarını senden.. sabahın beşi, hasılıdır kelamların bir aşık için.. giymeye başlar üzerine beşten sonrasını.. sabahın beşi, çıplaklığın sonudur.. ört tüm kusurlu yanlarımı olur mu.. sende kalsın tüm güzelliğim.. kusurlarım sende..serme beni ortalıklara.. hem aşk alabildiğine sessizdir sevgilim.. sabahın beşinden sonra..

Bomboş bir sayfa dikilmiş karşıma; Yaşadığın bütün acıları özetle diyordu bana..elinle kalbin arasında ne kadar alışveriş olduysa...elinle onun elleri arasında kaç köprü kurduysan anlat...bütün cesur hamlelerini..bütün korkak kaçışlarını..hem, boş bir sayfayla senin aranda çekinebileceğin hiçkimse yok...hiçbir kural hiçbir yasa hiçbir öngörü seni yargılayamaz...üstelik ta başından başlamak zorunda değilsin..kalem en kolay nasıl emrine girer kalbin bilir misin? ..en acıtan yanından başlarsan dize getirirsin o vakit karşında gurur heykeli gibi duran beni...yoo sakın yanlızca boş bir sayfa olduğumu düşünme..ben yaşanan ve aslında söylenmeyen her insani halin bilgesiyim..hiçbir yarana yabancı kalmicak benim gibi bir dostu geri çevirebilir misin..bu denli yaralıyken..kırılmışken ve kendine inanacak hiçbir gerçek bulamayacak kadar zayıflamışken...seni susturmicam..ağla dilediğin kadar..insanlığın yazgısına en yakışır cümleler gözyaşı selinden sonra dökülür şairin dudaklarından..hani yağmur coşturur ya toprağı..onun tesiriyle yayar, bağrındaki aşk kokusunu etrafa..dedim ya ben bilirim de söyliyemem...güzelidir insan ağladıkça..hele dönüşü banaysa bu yağışın neler armağan etmem ki ağlayan aşığa..bahtsız olan yanı şu ki yazgımın: sabır tarihi muamma bir vuslat bana çünkü kimi gözyaşları vardır ki çookk uzun sürer..yoldaşı zamandır kurulur boş sayfayla aşık bi şair arasına.

Bir gece boyunca seni bekledim...
Yaralarıma değmesin diye gözlerim
hiç kapamadım onları
Cılız bi ışık vardı odamda
bakışlarım, cılız bı ışığın koruması altında
Öylece işte..

Senden önce yazdığım,kuşkuyla benim hikayemdi
ve arasına serpiştirdiğim bikaç tutam yaşamak
gerçi yaşamak dediğim,
kedere doymamış koca bi kuşkuydu..
sarılacaktık birbimize ve yokluğuna ağlayacaktık
ve hatta o kadar ağlayacaktık ki..

Senin yeter ki adın geçsin kalbimden..uykusundan uyanır bütün şiirler
Göğsünde unuturum ben başımı..sen, ellerini saçlarımın arasında...
Senin gözlerine bulayıp gözlerimi, dalarım ufuklara..
Tek korkum sıkılmandır benim saadetimden..
dönmek istemendir kendine,
Belki bundandır sıkıca tutuşum seni..

Tam üç dilde acı çekerim..dilim sürçer yine çekerim.. hüznüme küfreder ağzı kirli yabancı, tutar acıma küfreder bilirim ya bindiği dalı kesmesini kökünden söz vermişliğim var sevdaya..öfkemi bir mendile tükürür tam üç dilde fatiha okuyup sabrıma su serperim.. birinci dil lahza dır..çekiçin, duvara ilk hediyesi çiviyle duvar arasındaki mukadder vuslat.. yani sırrı ilk keşfin..ve aşikar oluşun ilk kez ilk titreyişi kalbinin lahza dır..kalbin akla ilk zaferi.. bütün zaferler lahzaya medyundur sonunda... ilk şaşkınlık lahza dır..öğrendiğimiz ilk dil sonra çelebisi ol istersen yedi ülkenin.. ve kaç dil öğrenirsen öğren lahzadır anadilin..