Birden Yeniden Şiiri - Hayrullah Gürdağ

senden bana bir şey kaldı
her şey gibi gizli bir şey
senden oldum başladı yolculuk
aslım emanetten ibaret şimdi
kafesimden saklı bir kuş gibi uçacaksın

boşluğuna düştüm varlığından dünyanın
zakkumu çiçek yerine koymadım
atım eğri odundan götürüyor kül etmeye

adıma sevdin kendini hep
borca boğuldum denizinde
elbet buluşur diye borçlular
iki dünyanın birinde
borçlu kalıyorum isteyerek çok
işim kalmadı karayla
başaklarım buğday verdi
çiçeklerden aldım balımı
arındım fark ettin mi?

mezarımın üstesinden geldim
kaçak güreşmedim kendimle
uyuyakaldım dünyasında boşluğun
yıkamadım da bulaşığımı mutfağımda
kirli buldum kendimi korkudan uyandığımda

en çok terk etmek yakıştı kendimi
kopmama o kadar kırılmışım ki
kırılmak da kalmamış içimde
gören de kaba diyor dağıma
hatırlamak yakışmadı kimseye

kimliği sen olan benin
var mıdır sözlüğünde unutmak
resmi de çizilmiyor artık
pişmanlık gülünün
kim senin kaleminde
herkes unutma kipinde
çekimliyor kendini

ne çok sözler verdim mecliste
hani nerde eylemim de
suçtan sıyırmadı tövbem
pişmanlık reçetemde süs
ilaçlar hep acı hep acı
vazomda çöpler buldum
çiçek yerine özür dilerim
unutmuşsa bahçıvan gülleri
kalmış mıdır işi bahçesinde
kendimi bilsem ne kalırdı geriye
defterimi dünyadan açtım
dört açtım gözümü seni gördüm

acıdı içim içten içe acımadığımdan
vardan yoklaştım birden
ispatladım ikilemi es geçerek
dinlenirsem bir gölgede
gider elbet dinsizliğim
çok kapı da yok önümde
dönüşü muhakkak yolculuktan
girmeye bir kapı var yar yanına

her birin birisi sade bir
doğmaz kuvvet birlikten
tek bir kuvvettir zaten
senden bana bir şey kaldı
emaneti vermeye geldim
verip de dünlerimin hesabını
senden oldum birden yeniden