Birdem Şiiri - Halil Salvan

Benim coğrafyama tohum ekilir mi baba
Bilmem ki oğlum
Benim hayalimdeki coğrafyada tohum biçiliyor
Kesiliyor
Bazılarına aldatılmışlık hissi verilirken
Bazıları aldatıyor

-Peki büyüyen tohum kururmu baba
Çok sulasanda istediği herşeyin fazlasını bile vermeme rağmen

-İnsan küçükken sulanmaz oğlum
Büyürken suya ihanet etmesin diye
Tohum bir insandır
Tıpkı onlar gibi büyür onlar gibi ihanetene
Birer dal ararlar
Yakıldımı güneşten

Kurumasın diye verdigin suya
Kurudumu sudan laf ederler

Onun için
insan tohum değildir
küçükken sulanmaz oğlum

Bir toprağa bilinmedik bir elden
Bizzat benim bilmedigim
Ama kendi elim
Tohum attı toprağa
Susuzlugumun tam ortasinda
Su içinde birakilan bi tohum oldu
Bazen susadim sıcağın tam orta yerinde
Susuzluğumu gidermek için
Suladım
Bazen yüzümü yıkamadığım suyla

Yıllar geçti
Tohumum fidan oldu
Güneş görürken yüzüme güldü
Kışımda kış yaşattı
Kurudu

Bir kitaptır insan
Ve mürekkibin sevgisidir
Onun içini dolduran
Yada
Sus denilecek yıllara
Cumartesi suskunluğunda bakan
Bir tanrı beklerken
Kendine tanrı rolü biçen onlara yüzlere binlere inanan
Yani
Bir mürekkep damlasidir insan
Kitabın içini dolduran...