Birbirimizi üzdük, birbirimizi kırdık,
Birbirimizden az kaldı, niye darıldık
Birbirimizi sarmadan, kefene sarıldık
Amelin olmasa da, niyetinle güzelsin
Zengine, “güle güle giy” urba alınca,
Fakire, “nerden buldu” denir görünce.
Kervan almaz, yoksulu yolda kalınca.
Zenginlikle değil, enginlikle güzelsin.
Kiminin kefeni kadife, tabutu ceviz
Kiminin yüreği kirlidir, bedeni temiz.
Aynı mezarlıkta, aynı toprak kabrimiz.
Ne tabut ne kefen, imanınla güzelsin
Yaşadığımız kafes, başımızda festir.
Duyduğumuz ses. Aldığımız nefestir
Kefen dersen, iki metre kaput bezdir
Yaşla değil, yaşadıklarınla güzelsin.
2020
Kayıt Tarihi : 17.5.2020 23:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!