Birazcık Umut Olsun Gözlerinde

Kara geceler geçti en katranından
Yine de geceler
Gözlerinin karamsarlığı kadar boğmadı
Bir huzme; toplu iğne ucu büyüklüğünde
Olabilse gözlerinin irisinde
Tüm helezon umutlarım doğrusallaşıp sonsuza yürür duygularımın geometrisinde
Yeter ki bir huzme olsun gözlerinin irisinde
Bir toplu iğne ucu büyüklüğünde

Dolunay parçası yüzün şavkrıyor
Rezonans etkisi dolar katran karası benliğime
Azıcık umutlanırım
Aylinin gariban gönlümün züürt tesellisi
Ve sana sahip olan dünyanın en nasiplisi
Oysa ben bir huzme beklerim
Karamsar gözlerinin derinlerinde toplu iğne büyüklüğünde
Aydınlanmak için değil ışığa hasretim
Birazcık umuda hasretim
Hasret çeken gözlerimin açlığıyla
Ve gariban gönlümün züürt tesselisi bu
Sana sahip zenginin bana verdiği yorgunluk

Taa ezelden tanımayışımın eksikliği sensizlik
Kaderimin nispetsiz kısmetsizliği
Ben nerdeymişim acaba
Sensiz geçmiş zamanım boşuna
Ve sen eldeymişsin
Ben serseri savrulmuşum tozduman
Çölleşmişim rüzgar erozyonuyla

Bir çiy damlası gerek
Çatlak dudaklarıma biraz rutubet

Kaderim sensiz çizecekse eğer yeniden bu kısır döngüyü
Sil baştan ne gerek var reankarnize olmaya
Veya beyhude ilahi güce inanmaya
Teraneye gerek yok
Çünkü sensizlik; kepazelik

Bir umut beklerim
(Geniş zamanlı kurdum cümlemi bu sefer)
Ben beklerim
Bir umut gözlerinin en derininde
Bir toplu iğne ucu büyüklüğünde
Küçücük bir hüzme