Biraz Üşüdüm Şiiri - Afşin Dualı

bir üşüdüm,her insan bir yalancıydı,
vurgunum,her aldanış acımasızdı,
aşk gibi,kör neslindi bu yalvarışlar,
israftı her göz yaşı, mimiklerden aşağı sarkan..

paranın kölesi oldu insan,satılık ruhlar düşlerde,
zehir,zihinleri kemiren kuşku gibi arzunun şehvetinde,
bilemeden çok sancı çekti insan,vurgununu yedi tembelliğinin,
bu savaş bittiğinde artık hiçbirşeyi olmayan,
insanı oldu sefilliğin..

biraz üşüdüm, pes etmeden durdum,
karanlıktan doğan ışık, geceyi yaktı,
edepte namus,zerre kalmadı,
dilden tükürüğün kirlettiği zeminde toprak,
ayaklar altına alınarak yok edildi,
şerefin saygınlığı,

almak istemiyorum nefes,
soldukça her hayat, burda eriyen ben,
maksak gönlün eğlenmesi,ölen insanın kendisi,
cenkte kaldı kelimeler ve ölenler,
ardından gözler kapalı uğurlandı..