Biraz Kendin Şiiri - Sinan Öksüztepe

Bedenim ruhuma karşı her an kuşkulu,
Gökyüzü olmayan bir yerde uçacak kuş bulun.
Hayaller uçtu mu; yoksa düştü mü suya?
Eğer aşkta mutluluk hayal edersen işte uç budur.
Uçkuru bırakıp, yoğunlaş ruhun hassaslığına,
Çare bulunamadı binlerce yıldır özlem hastalığına.
Kısalmadı mesafeler; kısa kaldı kolum ceketimin astarına,
Bakılmadı gönül hasarına, bakışlar aşk hassaslığında.
Gelmeyen mesajlarda uyuyakaldım, varamadım,
Varamadım; saçlarının arasında kalan tebessüm;
Bana görünmez olan tebessüm, edilmez teşekkür.
Kitaplarımın arasında önsöz okunmazdı, önsözdüm,
Meczup olduğum iki gözdü, dudaklarında özür.
Fayda etmedi yazıtlarıma mürekkep bitmesi,
Şimdi ki aşklar teklif var aşk yok; ayrılık neticesi.
Şu an yalnızlığım kalabalıklara bakakaldı; sessizim.
Perişan şimdi gönül evinin nankör kedisi, ve bitmedi;
Sen son olacaksın ama bana göz önünde ilk dedin,
Derdim kızgınlığım aşkın önünde derdin, biraz sendim;
Biraz laçka, biraz şehir; biraz aşık ol biraz kendin.