Biraz düşünce lütfen! Şiiri - Mehmet Halil

İnsanlık tarihi, ama sözlü ama yazlı olarak, kuşaktan kuşağa deneylerini aktarma tarihiydi insanın insanı sömürmeye başlamasından önce. İnsanlar deneylerini aktardıkça, ardından gelen kuşaklar daha hızlı gelişmeye başladı. Ama insanların düşüncesi aynı değildi. Arzuları, istekleri, niyetleri farklı farklı… Kimi yalnız kendini düşündü, kimi bütün insanlığı. Kimi ‘’diğer canlılar benim için yaratılmış’’ benim için yaratılmış diyecek kadar egoist, hatta narsisti, kimi doğanın bir parçası olduğunun bilincindeydi. Egoistler her şeye sahip olmak için her yolu mübah görürken, ‘’doğanın bir parçasıyım ve doğadaki diğer canlılarla eşit haklara sahibim.’’ Diye düşünüp, düşündüğü gibi davranırken, diğer bencil insanlara da aynı esnekliği gösterdi. İşte bu iyi niyet kötü niyetlilerin niyetlerini gerçekleştirme fırsatı için bulunmaz bir nimetti… Böylece kendi paylarına, diğer insanların sırtından daha fazla çıkar elde ettiler ve diğer insanlardan daha fazla ve daha iyi yaşam şartlarını elde ettiler. Çıkarcı bir azınlık lehine bu iki toplum arasındaki fark zamanla büyüdü, büyüdükçe o azınlık daha da güçlendi güçlendikçe örgütlendi. Örgütlendikçe daha güçlü oldu ve daha fazla kazanç elde etmeye başladı… Bu gelişmelerin adına sanki insanlık namınaymış gibi, medeniyet, uygarlık gibi cazip isimlerle, meşruiyet kazandırdılar. İşte bu gün bu azınlık öyle güçlendi ki… Sömürülen ve yönetilenler arasından bazı kişileri gücü ve ekonomik imkanlarla kendi yanına alarak sömürüsünü onların elleriyle gerçekleştiriyor ve işin kötüsü de onları en çok ezilen ve sömürülenleri seçtiğine inandıracak bir seçim sistemi geliştiriliyor. Bu seçimle gelen temsilciler, belli ayrıcalıklar elde ederek, büyük çoğunluğun karşısına dikilip, onları karın tokluğuna hizmete zorluyor… Bu zorlama dönem dönem de diktatörlük faşizm şeklinde cereyan ediyor. Sömürü ağı öyle genişliyor ki, bütün dünyanın sermayedarları bir olup, dünyanın bütün kaynaklarını kendi çıkarlarına kullanıyor.
İşte her şey böyle apaçık ortadayken ‘’Bütün ülkelerin işçi ve emekçileri, yoksulları birleşmeleri’’ gerekirken, uyanık sermayedarlar, köleler uyanmasın diye, atalardan damıtılarak süzülüp gelen deneylerin kaynakları olan kitapları, yok sayıyor, okunmaması için ellerinden geleni yapıyor, ücretle kölelerin cahilliğini sürdürüyor. Kitap düşmanlığı, eğitimde zorbalık (paralı eğitim ve yanlış bilgi kaynakları) ile toplumun aydınlanmasının önünü tıkamaya başlıyor…
Sonuç öyle bir hale geliyor ki… Metozori günde 12 saat çalışmaya razı olan insan, kendi kurtuluşu için okumaya günde 1-2 saat bile ayırmıyor, ayıramıyor… Ve acı çekmeye devam ediyoruz… Sadece insanlar için değil, bizim cahilliğimizin acısını bütün canlılar da çekmek zorunda kalıyor.
Artık biraz kendimize gelmenin zamanı değil mi? Onurlu bir yaşam için başımızı kaldırmamız gerekmiyor mu? Dünyada dönen dolaplardan haberimiz olsaydı ve buna dur demek için örgütlenip haklarımızı arasaydık, bu kadar zor şartlara boyun eğmek zorunda kalır mıydık? Biraz düşünce ve biraz düşünceli davranış gösterecek kadar insanlığımız yok mu? Biraz düşünce lütfen. Başkası için değil kendimiz için!