Hüzün bulutları dolaşıyor başımın üstünde yine,
içimde nedenini bilmediğim tarifsiz bir sıkıntı,
parmaklarım tutulurcasına yazmak istiyorum,
içimde birikenleri haykırmak istiyorum....
ama yapamıyorum,bir şey takılıyor boğazıma,
konuşamıyorum,gözyaşlarım yine dilimden atik davranıyor,
onlar benden önce her şeyi anlatıyorlar....
bir türlü öğretemedim onlara yerli yersiz,ortaya dökülmemelerini!
dilim susmayı öğrendi ama gözlerim susmayı öğrenemedi...
daha katedeceğim çok yol var önümde biliyorum,
belki birgün gözlerimede susmayı öğretirim!
ama o zaman ben ben olamam ki!
insan olamam ki! varolamamki!
bıraktım artık onlarıda kendi haline,
tıpkı kendimi bıraktığım gibi,seni bıraktığım gibi! ....
Kayıt Tarihi : 2.11.2009 08:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)