BıRaKıP GiTTiN Şiiri - Sinan Karakaş

Sen yoksun,zannetme ben gülüyorum,
Gözümden,durmadan yaş döküyorum,
Yokluğuna inan, dayanmak çok zor,
Yokluğunla her gün, ben ölüyorum.

Beni nasıl böyle, bırakıp gittin,
Giderek sözüne, ihanet ettin,
Ölüm bile bizi, ayırmayacak,
Dediğimiz halde, beni terk ettin.

Vücudum titriyor, ruhum üşüyor,
Gözlerim toprakta, mezar eşiyor,
Beni sensizliğe, terk edip gittin,
Ruhum öldü beden, yalnız yaşıyor.

Beni nasıl böyle, bırakıp gittin,
Giderek sözüne, ihanet ettin,
Ölüm bile bizi, ayırmayacak,
Dediğimiz halde, beni terk ettin.

Ruhumu gönderdim, senin yanına,
İhanetim olmaz, asla anına,
Sabırla beklerim, vuslat gününü,
Kabul eyle beni, sen mekânına.

Beni nasıl böyle, bırakıp gittin,
Giderek sözüne, ihanet ettin,
Ölüm bile bizi, ayırmayacak,
Dediğimiz halde, beni terk ettin.

Leyla oldu dünyam, dolaşıyorum,
Hayalde seninle, buluşuyorum,
Ruhumu ayakta, sendin tutanım,
Şimdi yoksun diye, hep düşüyorum.

Beni nasıl böyle, bırakıp gittin,
Giderek sözüne, ihanet ettin,
Ölüm bile bizi, ayırmayacak,
Dediğimiz halde, beni terk ettin.

Uyumak isterim, gündüz ve gece,
Rüyamda dilimde, ismin tek hece,
Yeniden canlanır, eskisi gibi,
Rüyamda yalnızca, seni görünce.

Beni nasıl böyle, bırakıp gittin,
Giderek sözüne, ihanet ettin,
Ölüm bile bizi, ayırmayacak,
Dediğimiz halde, beni terk ettin.