Şu burnu havalarda havalılar vardır ya! ,
İşte ben de onlara kıl olup bitiyorum.
Sade kendini görür, ufukları dardır ya!
Köstebek, solucandan geride tutuyorum...
Hep ben diye başlarlar, övünür de dururlar,
Gün, güneş onlarındır; eser, yağar, kururlar.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
