Bırak Oyun Oynaşı Şiiri - Abdullah Toroslu

Bırak oyun oynaşı;
Bil vazifen bu değil!
şuurla doldur başı;
Dön Rabbine ve eğil!

Onca ikram ihsanın;
Karşılığı bu olmaz!
Nankör olan insanın;
Küfrü yana kar kalmaz!

Koyup eli vicdana;
Al insafı gündeme!
Madem cömert Hak sana;
Din yerine, kin deme!

Vakit makbul nakitten;
Boş geçirme bir anı!
Tek servetin vakitken;
Heder etme zamanı!

Koskocaman adamlar;
Çöpe atmaz gününü!
Yoksa onlara gamlar;
Gösterirler gününü!

Demedi mi bir arif;
Olmaz böyle arkadaş!
Etmediyse o tarif;
Ben edeyim be kardaş!

Yakışmıyor hiç sana;
Gayr-i ciddi hareket!
Verilmemiş güç sana;
Yapman için hakaret!

Halifeyken şu arza;
Tahkir etme sen seni!
Sırt dönerse kul farza;
Olur arzda en deni!

Bak kendine aynada!
Niçin yapmış Rab seni?
Demez gülüp, oyna da;
Çok seveyim ben seni!

Yetsin artık cehalet!
Der-hatır et kulluğu!
Olma nefsine alet!
Koy heybene yolluğu!

Abdullah Toroslu
20.04.2012-İzmir