Bırak Gözyaşlarımı Şiiri - Doğukan Özdemir

Sen eksilmeyen bir mürekkep oldun benim için
Yazdığım her satırda ismini tekrar ediyorum
Kalemlerim adını sayıklıyor sanki
İsmini geçirmeden ne bir dize, ne bir satır
Ne de uzun bir şiir yazabiliyorum
İlham oluyorsun şu mahsunluğu sende tanıyan
Huzuru sende bulup, neşeyi sende kaybeden gönlüme
En umulmadık kahırlarım başlıyor seninle
Vicdanımın orta yerinde bir acı başlıyor
Ardından durdurmadığım gözyaşları akıyor
Gözlerimden amansızca
Fotoğrafını alıyorum hemen ellerime
Uzun uzadıya bakıyorum ve düşlüyorum seni
Her sabah gözlerimi açarken
Sol yanımda seni istiyorum
Ama sol yanım boş...
Her gün ellerini tutmak istiyorum
Ama ellerim boş...
Her neredeysen bekle beni
Çağ kapatıp çağ açarım uğruna
Felaketler tutamaz yakamdan
Sana erişmek için okyanusları aşarım
Dağların zirvelerini yıkarım
Yeter ki sonunda sana varayım
Ellerini tutayım, gözlerinin içine bakayım
Saatlere hükmedeyim yanıbaşında
En büyük acım olsan da
Sensiz olmuyor, olmuyor sensiz
Yutkunamıyorum
Boğazımdan bir lokma ekmek geçmiyor
Saatler akıyor ve yetişemiyorum sen yokken
Kurdeleler bağladım dönersin diye
Nafile
O da işe yaramadı
Dönmedin geri
Sen gelmesen de fark etmez
Neredeysen bekle orada, bekle beni
Bu yolları aşıp geleceğim yanına
Sonra belki bir umut...
Ellerini tutarım uzun uzadıya
Saatler durur yanında
Sonra göçer giderim
Ağlaya ağlaya
Ama inan güzel yüzlüm
Bu gözyaşları kahırdan olmaz bu sefer
Sana kavuşan bir aşıkın mutluluğunun
Ardından gelen gözyaşları bunlar
Sakın ola silme, bırak aksın
Kim bilir bir daha ne zaman görürüm seni
Bu son kavuşmanın hatrına
Bırak gözyaşlarımı
Aksın, gitsin...