Bırak gönlümün kapsını Açık kalsın1

Bırak açık kalsın gönlümün kapısı
Beklediğim kimse yok tabiî ki
Ama yinede kapalı kalmasın
Bir şeyim yok ki korkum olsun
Desem ki hırsız bir şey çalmasın
Boş vermişim ne olacaksa olsun
Bir şey varsa eğer bir şeyler kaldıysa gönlümde
Alsın gitsin hırsız hepsini
Peşine düşmem aramam sormam
Hakkımın hepsi helali hoş olsun
Vallahi gocunmam
Açık kalsın perdeler sen lambaları söndür yeter
At gitsin koltuğu kanepeyi
Bana bir kilim bir minder yeter
Merak etme üzüntülü değilim
Bende ne zerre kadar gam var nede ufacık bir keder
Gönlümüz boş sağlığımız yerinde olsun bu bize yeter
Sen git usulca, ses çıkarmadan çık gönlümden
Ben ağlamam, dertlenmem
Gözümden bir damla yaşı yere düşürmem
Kendi ellerimle toplarım yüreğimin kırıklarını
Hiç üşenmem
Niye bunlar başıma geldi
Neden beni bırakıp gitti diye hiç düşünmem
Kimse sormaz seni bana
Sorarlarsa da söylemem
Kimseye ne en ufacık bir sırrımı veririm
Nede bir kez olsun dertlenmem
Her zaman ki gibi yine erkenden gelirim eve
Sanki her an sen gelecekmişsin gibi beklerim
Gelmeyeceğini bilsem de
Gönlüm boş ve evde olunca loş
Belki ben ayığımdır belki de sarhoş
Bilemezsin sen belki inanmazsın ama
Sen yokken ne kadar mutluyumdur ben
Çünkü sen yanımdayken nasıl mutluysam
Sensizken de mutlu olmayı başarabiliyorum ben
Bilirsin ki ben hiçbir şeyden yılmam
Hiçbir şeyden etkilenmem
Nasıl ki varlığın zerre kadar değer katmadıysa bedenime
Gitmenle de asla eksilmez hiçbir yerimden
“hani her an gelecek diye beklerim diye söylüyordun”
Diye sitem edersen
Yine sözümün arkasındayım
Seni her zaman beklerim ben
Ama gelmezsen de sorun değil
Seni beklemekten de hoşlanmışımdır ben
Bilirsin ki ben alışkınım saliseleri saymaya
Saatleri geriye ileriye sarmaya
Bana sen öğretmiştin
Zamanla dans edip onunla oynaşmaya
Bunları unuttun mu?
Sen yokken de değişen bir şey olmaz inan
Saatleri bir baştan sayarım bir sondan
Salise salise ilerletirim hem de ahenkle
Sen o ufacık beyninle beni düşünme, üzülme
O güzel yüreğine keder düşürme
“oh be kurtuldum o salaktan” de
“ömrümü çürüten bir ağaç kurduydu” de
Ne dersen de ama sakın üzülme
Çünkü ben boş yere söylenen sözlerden
Ve boş yere başkası için üzülenlerden
Nefret etmişimdir hep
Ne ben tekim bu dünyada
Nede sen vazgeçmeyeceklerimdensin
Bilirsin ki ben kaç kere kendimden geçmişim
Senden haydi haydi vazgeçerim
Gerçi bu işte vazgeçende ben değilim
Bu işten vazgeçen birisi varsa O’da sensin
Hayat bu işte
Benden öncede devam ediyordu
Senden sonrada devam edecek
Önemli olan şu
Seni benim kadar kim sevebilecek
Ama bazen önemli olan gerçekler
Önemsiz olabiliyor
Bazen cevapları bilinen sorular
İnsana zor gelebiliyor
Ama bilesin ki
Hiçbir zaman zorla güzellik olmadığı gibi
Gideceğim diyene de dur demek
Sadece adet yerini bulsun diye söylenmiş bir söz oluyor
Zaten gitmeyi kafasına koymuş olana
Destan yazsan da fark etmiyor
O zaman gidene mutlu ol demek
Ve onun mutlu olması için dua etmek
Sevene yakışan insani bir görev oluyor
Ne söylemeliyim bilmiyorum
Senin gelmeyeceğini bilsem de
Seni her an gelecekmişsin gibi beklemek
Ve mutlu olmayacağını bildiğim halde
Mutlu olman için dua etmen bana hoş geliyor
Ve gidenin arkasından su dökmek adetten olduğu için
Ne zaman birisi gidecek olsa gönlümden
Benim hemen çişim geliyor
Nedendir bilmem ama
Kimin arkasından “su döksem! ! ”
Ne hikmetse hiç geri gelmiyor