I-
seni ne de çok sevmiştim
seçmem için önüme neden ki ırakları serdin
ellerimi o saçlarının arasına emanet bırakmıştım
kıymet bilişte de
ne he
ne yok dedin
nede gerisin geriye bana geri verdin
kana kana yokluğun da özlem şerbetini içtim
gerisini hala daha getirmedin
bana vaatlerin nede çok olmuştu
yaktın bu gönlü közlere koyarak
içimin içini üzüşte atimi dumanlara bulayarak
kahrın neyi çözdü neyi anladı
ne oldu sonun da yani boyun mu uzadı
közdüm kül oldum iyi oldu mu
vuslatı da kabul etmedin
git dediğim de gitmeğe bile üşendin
bir an mutlu oldun mu
bir de o bana attığın şuh bakışların sinemi yarmıştı
mahcup duruşlara büründürerek
senin olmamam için hep kandırışlara girdin
ruhum neden ki dolmadı
yalvardım elimi bırakışta
bir anını bile duymadın
şu an ki
ağlaman da hiç olmadı yar işte
her şeyi de berbat edip koydun
bırak da kalsın be koçum
nal da mıh da kimin olursa olsun
II-
benim tek Allah tır imdadım
gidiyorum işte sen beni bırakmadan
imana gelişte bir uzansaydın ya yüreğime
biz tek ten olurduk iki bedenin bütünlüğünde
su durabilir mi hiç akmadan
her tür değerleri yok edişte
bizi bir soytarı gibi ortalar da koydun
yok ettin ar edep haya ve iffeti
bari sürme üstümüze illeti
bu denli ayaz aysbergden mi kopmuş ne
kim bunları musallat edip durur başıma
biliyor musun ki sen şu an üşüdüğümü
biz mi doğurduk sancıları
kim su kattı ki aşımıza
beni tut da sar demedim mi ki sana
kendi başıma olursam çürütür kalırım kendimi
tut da az biraz okşa benliğimi
köz düşerse gönlüme kim niçin nasıl dayana
sana kim sahip çıkmadı sanki de aç ve açıktın
dost görünüş altın da neden ki hep melun çıktın
III-
bir tutuşta
çorap söküğü gibi sevgiyi söktün de içimden
Bak neler düştü başıma
bak da gör işte
ne eylersin ki benim içim geçti bir an unuttum geçişte
haydi söyle be kız sen nerelerdesin
bu kadar mı aldattın gönlümü
maşallah ki birinci gelmişsin ipe un serişte
bu kadar cilve çengiyi bile usandırır ukalalıkta
nazla yuva-kof niyazla makam kurulmaz
sevgi dediğin seyran edilir samanlıkta
bilmiyorsan bu bilmece çözülmez
seyrek çakılı iksa gibi yoğunluğa dayanamadın sen
hissediyorum
birde ta içten sen bakmamıştın gönlüme ne dersin
anlamıyorum
burnun mu koku almaz gözlerin mi bozuk be kızım
sormuyorum
duymuyorum
gidiyorum
bak işte istediğin her bir şeyi doldurdun o şuh gözlerine
bırak artık da bu sancı bitsin
inan ki dokunuyor kalleşliğin özlerime
tek amacım kaldı çek elerini de biraz da bu garip ısınsın…
(15.12.2014) AZAP…
Kadri AtmacaKayıt Tarihi : 21.12.2014 12:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!