Bırak bu Serkeşliği Şiiri - Atila Yalçın ...

Gel bırak bu serkeşliği,
Bak ömrün gelip geçiyor,
Kim kaldırır bu sertliği,
Kalbin kin nefret biçiyor.

Kırma kalp denen yapıyı,
Gösterme dosta kapıyı,
Kim vermiş sana tapuyu,
Gel bırak sen bu tersliği,

Yut nefret dolu öfkeni,
Düşün sana yaş dökeni,
Öp bileğini bükeni,
Gel göster sen bu mertliği.

Varsa kalbinde az iman,
Affetmek kurtarır inan,
Zülm görsen Allaha dayan,
Gel bırak sen bu tersliği.

Kıskançlık haset ve kin,
At üstünden,sen nefse bin.
Hayrın birken olur on bin,
Sil defterden bu betliği,

Öfken nice kalbi kırdı,
Hiç yokken nice baş yardı,
Ölüm etrafını sardı,
Gel sen bırak bu saflığı.

Nefsine çıkarma bir pay.
İnan sevabın olur zay.
Biz ölümlü Rabbimiz Hay,
Gel bırak sen bu açlığı.

Kusurun çok sevabın az,
Al kalemi günahın yaz,
Öfkedn alınmaz haz,
Gel bırak sen bu sertliği.

Öfkeyle bağırıp durdun,
Bazı gün sanki kudurdun,
Talan oldu yerin yurdun,
Gel bırak bu cahilliği.

Ey Atila işte busun,
Bu gerçeği kalbin duysun,
Yoksa bir müflis olursun.
Gel artık duy bu gerçeği.

04.08.2017