Bırak Boş Kalsın... Şiiri - Osman Coşkun

Sesin bahar olurdu filizlerini diriltirdi aşkımın
En ölü zamanında gelirdi akşamların üstüne
Giderayak uğranılırdı şubattan kalma ürpertinin sapağına
Hasret olurdu adın bahar olurdun sıcak tebessüm kıvamında

Yakılmış türkülerin sıcağında ısınırdım aklım başımdan uzakta
Seni yücelttim en yüceliğin şafağında erişilmez kıldım kendi ellerimle
Hiç kimseye demedim adını karanlıktı yokluğun eser nefesin selamsız kalırım
Pervasızca yokluk iç çekişirdi heybemde keder doluydu mahşerlik
Çıkarıp ufaktan demlenirdim, güneşimi kaçırdılar bir akşam üstü
İstanbul yakışırdı şimdi ikimize balıkçı tekneleri armağanım ola saçlarına

Yakamozu gösteriyor yine zaman türkü olmuş martılar
Seni gelip geçen tüm yüzlerde aradım yitirmişti şehir bitmişti hayal
Devran hükmünü sürmüştü yine üstümüzde bütün yalnızlıklar bende nefes almakta
Seni kendi ellerimle yücelttim şimdi bana oradan bakıyorsun

Gözlerinin mavisinde ağlıyorum unutulmanın efkar saatinde
Paramparça ettin ve şimdi kork benden
Gittiğin istikametten bin parçamla sana geliyorum, karşıla beni…