Bir çocuk bu kadar dövülmez ki...

Bırak beni
Bırak da ağlayayım rahatça
Bırak beni acımı yaşayayım
Pişmanlığımı yaşayayım bir daha
Bırak çok acıyor kolum, elim
Yoruldum burda asılı kalmaktan
Çocuğu kandıran bir şeker gibi
Beni kandıran bu mutluluktan
Bırak da düşeyim dünyama
Bırak da hatırlayayım güçlü olduğumu
Ki mutlu olmak, aşık olmak güçsüz kılar beni
Ayağımı yerden keser çünkü
Savunmasız kalırım, mutlu olup korkularım geçince
Hazırlıksız yakalanırım sonra gerçeklere
Uyanırım aldandığım Sığ sevmelere, Gerçek yüzlere...
Bırak. Bir çocuk bu kadar dövülmez ki...
Yüreği defalarca Yetim kalmışken
Acılarla yorulmuşken
Herkese sevmeyi öğretip kıymeti bilinmemişken
Bırak. Bir çocuk bu kadar dövülmez ki...
Hem de elinden şekeri alınmışken
Zaten ağlarken...

Bursevii