Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Denizi bilirsin deryayı da
Ve de sevdayı
Yüreğini okurum
Sus konuşma
Sus pus ol ve de çek git
Sandalcı
Neden hep sevmeyenleri alıp götürürsün çılgın
Deli denizin koynuna
Seven kalır
Gönlü yara
Sandalcı
Sabahın şafağın hep götürmek üstüne beklemek bir onulmaz yara
Olta yakışmaz elime yüreğim yaralanır
Elimin yerine
Deniz yoldaşımdır
Mahir çok mahir
Ulaşım adımdır sevgi üstüne
Dalgam beceriksiz
Sen yalnızsın ben de yalnız
Sandalcı
Ben ne yürekler bilirim sermayesi sermaye
Tüm sözcükleri limon
Limon sayma üstüne
Yok kitabının tek bir sayfasında sevgi
Arama beyazı
Her yol hep karaya çıkar sağır kör ve de dilsiz
Sen herkesi kendin gibi mi sanırsın
Sen martının arkadaşı
Yüreğin en beyaz martının beyazının rengi
Var git hadi Deniz’e
Benden de bir selam söyle
Selam aleyküm
Sandalcı
Tuz ilaçtır yaraya sen de bilirsin ben de
Tuz bas öyleyse yaraya
Sen deniz çocuğu ben bir göl çocuğu
Sen Likyalısın
Sarpedon’un yurdu
Ben Tuşba’lı
Bir yanım Tamara bir yanım Unina Urartu
Olmaz böyle bir şey
Hayret
Deme sakın
Sandalcı
Sen kaç dünyada aradın ki kaçındasın sevginin
Ben sayısını unuttum sevmelerimin
Sen de bildim bileli
Ben diyeyim oldum olası
Sen de ezelden ebede
Ben diyeyim Âdem’den bu yana
Tarih neyi doğru yazmış ki
Seni de yazsın
Sandalcı
Neden hep sevmeyenleri alıp götürürsün çılgın
Deli denizin koynuna
Seven kalır
Gönlü yara
Sandalcı
Sabahın şafağın hep götürmek üstüne beklemek bir onulmaz yara
Bitmez taşıdığın bu dert dert üstüne
Kaç kez su aldı hayatın
Kaç kez batmaya yattı adın
Adın batsın
Dile kolay
Yüreğe zor
Bırak gitsin demek adam gibi sevmeyenlere
Sevmesini bilmeyenlere
Saydın mı hiç geceni kime benzer
Kaç yıldız kaydı gecenden
Bilir misin saymayı
Gâvurluğa mı vurursun yoksa
Sandalcı
Deniz ne kokar bilirsin benzer mi vefaya
Kıyı hangi renk özleme mi çalar
Bak giden gitti ah ile
Kalan kaldı vah ile
Yüreği olan gider mi söyle gülme bıyık altından
Âlem adamsın
Valla âlemsin
Sandalcı
İlle de bir ışık bulursun geceleri sığındığın
Ateş böceği bile bu kadar değil deli ışık aşkında
Ne dalga
Ne fırtına
Ne dalgalar gördü yüreğin ne fırtınalar esti bağrında
Ben de hep bir ışık peşindeyim
Alayım saçımı sakalımı
Alayım en deli halimi
Gideyim ışığa
Hadi gidelim ışığa
Sandalcı
Sevmek niye bu kadar zor ki sandalcı
Niye bu kadar zor sevilmek
Çek kürekleri
Akşam oluyor
Yağmur da var üstelik
Vira vira de bismillah
Sen korkarsın
Ben de
Hesapsızlıktan ve hiç bize göre değil
Unutma adını
Unutmam ben de adını aha yazıyorum şuraya
Sen denizden anlarsın
Ben halden
Sevenleri götürme
Götür sevmeyenleri sevmeyi bilmeyenleri
************
o yüreğin hep yazdırsın be kardeşim ..
yeniden burdayız dedim br daha okuyayım zaten zor açmışım bu anto yüzünden sayfaları bizdde burda demir alalım yakışır .. çıkacağız birazdan tad tuz huzur vermiyor antoloji .. dedik zar zor açtık şiirini bir kez daha oku ..
yine aynı coşku ile yine bu kadar uzun olmasına rağmen hiç kesmeden okudum ya .. dedim helal olsun be .. kardeşime helal olsun nefes ki ne nefes o yürekden her harf bir nefes ..
kutluyorum ne diyim ..
yüreğini hiç susturma Rabbim sağlık versin yürek gücü versin sen yaz ablası okusun böyle işte
yüreğine sağlık kardeşim
devamlarını diliyorum ..
selam sevgi şair yüreğine :).
sevenler gülmez mi yoksa???
sevenler ölürde yine de,kavuşmaz mı yürekle...
sayın üstadım kaleminizi kutlarım...saygılarımla
Neden hep sevmeyenleri alıp götürürsün çılgın
Deli denizin koynuna
Seven kalır
Gönlü yara
Sandalcı
Sevenleri alamaz çünki bırakıp da gidemezler.Sevmeyen hiç bir şey düşünmeden ardına bakmadan gider.
Güzeldi.Kutlarım.
Susmasın yüreğiniz,kaleminiz.
beğeniyle okudum, yüreğinize sağlık
tam puan
Neresinden bir parça alsam bir yanı eksik kalır.Öyle güzel olmuş ki...derin düşüncelere salar yüreği...Deniz ve sandalcı; sevgisizleri ve sevmeyenleri alsın götürsün dünya seven ve sevilenlerin olsun. Yüreğinize sağlık.Kutluyorum.Tam puan ve listeme alıyorum
İlle de bir ışık bulursun geceleri sığındığın
Ateş böceği bile bu kadar değil deli ışık aşkında
Ne dalga
Ne fırtına
Ne dalgalar gördü yüreğin ne fırtınalar esti bağrında
Ben de hep bir ışık peşindeyim
Alayım saçımı sakalımı
Alayım en deli halimi
Gideyim ışığa
Hadi gidelim ışığa
Sandalcı ..
müthiş kutluyorum yazan güzel yüreği..
namık cem
Sandal barınağında hissedilen yalnızlık halleri,..
Küskün bir sevdanın sitemini dalgalara salan özlem dolu güzel dizeler..
Mükemmeldi, tebrik ediyorum
Baştan sona kadar etkileyici, anlam yüklü oldukça güzel dizelerdi değerl şiir dostu. Zaten bütün şiirleriniz çok değerli. Popüler bir şairsiniz. Size yorum yazmam için benim de parlamam gerekir şair arkadaşım, popüler olmam yani...Ama bu lafla olunmuyor. Kutluyorum bu güzel emeğinizi...
Kalite ortada...
Ne denilebilir ki dizelerdekilerden başka.
Bu şiiri bir kez daha okumalıyım.
Çünkü büyüledi beni.
Kutlarım.
Oy oy oy....bu nasıl bir yürek sesidir ki bunları yazdırır size.......
ne desem az gelir dizelerinize.....
saygılar olsun yüreğinize......
Bu şiir ile ilgili 83 tane yorum bulunmakta