Yürürken boş kaldırımlarda âheste,
Fikrin gürleşsin sessizliğe inat.
Sana eşlik eden yağmurla birlikte,
Gözyaşın coşsun çekinme,bırak!
Ruhunun keskin yankısı yıksın duvarları.
Âlemin sağır kulaklarına ulaşır elbet.
Alnına değsin saf yağmur damlaları,
Kara yazgını katıp seline gitsin,bırak!
Bekleyenin var mı ki bir kapı ardında?
Telâşının mânâsızlığına gülüyor kâinat.
Adım adım karışırken kederin yağmura,
Yön verme gövdene,nereye giderse bırak!
Silik bir imzayla yadigâr kalır adım,
Gören duyar belki cılız sesimi,imdat!
Etrafta insan kılığında birkaç adım,
Yüzüne bakmadan geçip gitsin,bırak!
Görmekten bıktıysan kirli ruhları,
Kimsesizliği dost edindiysen ebedî,
Bir damla bile kalmadıysa akacak,
Ne tutuyorsun o canı içinde,bırak!
(8.nisan.2003) Balıkesir 03:07
Kayıt Tarihi : 25.5.2004 14:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
anlatımınız, yazımınız çok başarılı Hülya Hanım... selamlar...
Bu mısradaki 'belki' sözcüğünün yeri yanlış geldi bana, mısranın başında daha güzel duruyor gibi..
Yüreğinize sağlık.
Kimsesizliği dost edindiysen ebedî,
Bir damla bile kalmadıysa akacak,
Ne tutuyorsun o canı içinde,bırak!'
oldukça etkileyici..! kutlarım Sevgili Hülya Şimşek..!
Cem Özdemir
bir de küçük bir not bu arada (naçizane):
küçük yazım hatalarına da lütfen dikkat.. konsantrasyonu oldukça etkiliyor.
TÜM YORUMLAR (4)