Bir zorunluluk “edebiyat” Şiiri - Hafsa ...

Son yaprak düşmüşçesine ağaçlardan,
Tan yeri karanlıksa en siyahlardan,
Son Aydın’ında kalkmış gibi naaşı musalladan
Gelecektir bahar, doğacaktır yeni gün ve yeniden edebiyat.

Sancılar içinde kıvranıyor bu çağ delicesine,
Kaçılabilir elbet hüzün yüklü eski bir şiire,
Yahut dikey bir serzenişle en geçmişe,
Lakin doğmalı beklenen kafiye ve yeniden edebiyat.

Güneş mi? Batıyor günaşırı dünyadan,
Kaç kişi bir mısra seçti “Kaldırımlar” dan,
Bindi mi otobüse aydınlar göğe bakma durağından?
Sevdanın ilk konağı gibi asırlardır.. Yeniden edebiyat.

Yazar denmez kalemimize, bunca Üstad içinde,
Fakat hüzün durmuyor artık eskisi gibi içimde,
Elime aldırıyor kalemi, derdim yazmak usûlünce,
Bitmesin içimizdeki sevda ve hep ve yeniden edebiyat!