Bir Zamanlar NUSAYBİN....

Hep tetik aldılar bize
Boş kovanlardan minareler yapıldı.
Cennete bilet var
Cehennemeyse tren.
Leş kokan vagonlarda,
Hapsedilen bizler olduk...

Ve koştular peşimizden öldürmeye
İki başlı ejderhalar.
Paslı somunlar sıkılıyor
Bilekler kan dolabı...

Nusaybin köprüsünde oturuyorlar,
Dibinde kırmızı sular akıyor.
Çığlıklar bulutlara selam yollamış.
Gelmelerini bekliyor Rab'ları...

Minik serçesini arıyor bazıları.
Tren yolunda et taşınıyor omuzlarda.
Dur sesiyle düşüyor yere,
Amcalar, dayılar ve anneler.
Herşeye inat teslim yok dillerde...

Zeynel Abidin'e imdat çağrıları,
Kimiside Mor Yakub'a.
Kışlaya sığındılar,
Gırnavas'a çıktılar, cinlerin pirine.
Ölüme savaş açıp,
Mezara isim yazdılar.
Nusaybin akşamında...