Bir Zamanlar “iyi ki” Olan Adamlar

Kimi, bir "merhaba"yı bile senden esirger,
Kimi, gönlünden koparıp bir çiçekle çıkagelir.
Kimi, sana ayırdığı beş dakikayı lütuf sayar,
Kimi ise her anını seninle yaşamak ister.
Kimi, senin dışında her şeye müsaittir,
Kimi ise sadece sana.
İşte hayat böyledir:
Öpen el değil,
Tekmeleyen dil kıymet görür.

Hayat bir muammadır;
Kim gerçekten seviyor,
Kim yalandan, ayırt edemezsin.
Kimi aşkı diline dolayıp gezer,
Aşktan bihaber, duygudan nasipsiz…
Kimi ise yüreğinde büyütür seni,
Sessizce, gösterişsiz.
Dile bakan gözler hep yanılır,
Ve hayat, hep yanlış insanlara "İyi ki varsın," dedirtir.

Yanlış, en başta yapılır;
Tıpkı aşağıdan iliklenmiş bir düğme gibi,
Her şey eğri gider ardından.
İnsanı sevmeye açlığı iter;
Bu, doymak bilmeyen bir sevgi açlığıdır.
İnsan yaradılışından sevilmek ister,
Değer görmek…
Zihninde hep hazırdır,
Seveceği insanın bir portresi.
Bir kalıp çizer,
Sonra uydurmaya çalışır geleni geçeni.
Ama çoğu kez;
Delik büyüktür, yama küçük…
Hiçbir şey uymaz,
Ve sonra başlar iç geçirmeler,
Eyvahlar, pişmanlıklar...

Zor mudur gerçekten sevmek?
Yoksa yanlış insanlar mı çok iyi oynar doğruyu?
Bilinmez...
Sonra insan ne kuluse,
Ne de sahneye bakar.
Çekilir bir kenara, sessizce izler:
"Oyuncu"nun,
"Seviyorum" deyip diliyle kopardığı
Kendi etini parçalamasını...

Bazen teslimiyet, korkaklıktan değil,
Boşvermişliktendir.
Ve bir kadın,
“Tamam, neyse, boşver,” diyorsa...
İki kere düşün.
Çünkü kadın, yüreğinde öldürdüğünü
Bir "neyse"nin içine gömer...
Ve gider.
Henüz vakit varken
Neyselere bırakıp gitmeyin aşkı.
Bir zamanlar “İyi ki” olan adamlarsınız,
Ama bir gün
“Keşke hiç tanımasaydım”a dönüşmeyin, bir an kadar yakındır bu aşkın ölmesi.
08.05.2025 10:32