Şimdi “bir zamanlar”diye anımsadığım odada
Soluklarım sırılsıklamdı teninin kokusuna.
Umutlarımız hep oynaşırdı dudaklarımızda
Aşk göğsünde bir çocuk, sevinci küçücüktü daha.
Sonra uzadı saçların simsiyahi kıvrımlarla
Islattı umutlarımı sırılsıklam karanlığa
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
