Bir zamanlar...
İncir ağacından bile, AŞK düşerdi toprağa.
Düşmezdi Canlar, gül yaprağından kırmızı kırmızı.
keşke yalnız gülün dikenleri batsaydı yüreğime, bu hayatta acı acı...
olmasaydı beni kül eden güllerin kokusu, rengi.
Düşmezdim böyle pervane gibi gülün ateşine.
Can vermezdim kelebekler gibi güller dibinde...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim