Hep iki renk ruj sürerdin dudaklarına,
Saçların dökülürdü omuzlarına.....
Apartman topuklu çizmelerin,
Kuzu yününden montunla,
Bulvardaki tek güzel,
Sendin be Nimet abla....
Ankaraya yine böyle kar yağardı......
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Gerçek olan şu ki 24 ayarsın be hemşerim Nimet abla deyım bende bu şiire ne deyım harıkasın kutlarım nostajıye günlere goturdun bızlerı efendıım saygılarımla
selami
Dingin,yalın,sevecen,ağırkanlı bir şiirsellikle Nimet Abla'nın portresi öyle yetkince ortaya çıkmış ki..
O soylu duruşu dizelere taşıyarak vefa'nın en anlamlı örneğini sunan Saın APEL'i tebrikliyorum.
Beğeniyle okudum bu düzeyli şiiri...
Sanki sayın şairimizin bir iç çekiş şiiri...
Hepimizin zaman zaman yaptığı gibi...
Oysa aynalar ve bugünkü sokakları o kadar da yalnız bırakacak kadar hain değil bizleri...
Kutluyorum güzel anlatımınızı , saygı ile .
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta